از اونجایی که بیکاری در این برحه از زندگی من داره بیداد می کنه ، چند وقت پیش تصمیم گرفتم برم وب گردی  با موضوع کشور عزیزمون .

با سایت یک برادر هموطن که به زبان انگلیسی بود مواجه شدم . صد البته که تسلطش به این زبان قابل تحسین بود. عکسهایی از جنگلهای شمال و توضیحاتی راجع به اونها.

اما این پایان ماجرا نبود، اوج احساسات وطن دوستی مربوط می شه به زمانی که من پای کامپیوتر نظرات قبلی و فعلی دوستان چشم آبی رو  راجع به کشورمون بخونم و اشک بریزم.اونم کیییی؟ من.و به عمق فاجعه ای که داره اطرافم اتفاق می افته پی ببرم .اما در این طوفان سهمگین زندگی کاری از دست من ساخته نیستچون تسلطی به این زبان ندارم تا کاری مشابه انجام بدم و نهایت کاری که تونستم بکنم تشکر از زحمات بی دریغ  مدیر سایت بود.

با آزوی روزی که دوستان چشم آبی اون چیزی رو که باید بتونن ببینن و درک کنن.